Μια Σιωπηλή Μονή με το Θεώδες Φύλο στα Σύννεφα

Όλη η σκηνή παραμένει ακίνητη, χωρίς κίνησης της κάμερας. Η ενδυμένη θεοειδή φιγούρα επιπλέει ανάμεσα στα σύννεφα, κοιτάζοντας μπροστά. Τα μάτια του είναι κλειστά στην αρχή. Μετά από μια σύντομη παύση, τα βλέφαρά του ανεβαίνουν σιγά, αποκαλύπτοντας βαθιά, διαπεραστικά μάτια που εστιάζουν απευθείας στον θεατή. Κρατάει το βλέμμα του για μερικά δευτερόλεπτα - σιωπηλός, ήρεμος, δυνατός. Κατόπιν, με λεπτή κίνηση, οι γωνίες του στόματος του σηκώνουν ένα αργό, γνώριμο χαμόγελο. Η έκφρασή του μαλακώνει χωρίς να χάνει το μεγαλείο της. Το μέτωπό του χαλαρώνει, και το βλέμμα του παραμένει αδιάκοπο, σαν να αναγνωρίζει μια κρυμμένη αλήθεια που μοιράζεται μόνο με τον θεατή. Τα σύννεφα πίσω του παραμένουν τέλεια ακίνητα. Το μπουφάν του δεν κινείται. Το μόνο που είναι ζωντανό είναι το πρόσωπό του - τα μάτια, το μέτωπο και τα χείλη - που τονίζουν την συναισθηματική παρουσία παρά την δράση. Η στιγμή είναι ήσυχη, οικεία και εντυπωσιακή.