Απειλητική Σκιά σε ένα Έρημο Πεδίο

Μια σκοτεινή σκιά ρίχνει την παραμορφωμένη της μορφή στα ήσυχα, θολά νερά μιας λίμνης σε ένα έρημο, σπιντόχρωμο χωράφι. Το μελάνι, αμορφό σχήμα φαίνεται να στρέφεται και να στρέφεται, σαν να έχει κατοχή ένα κακό πνεύμα. Η συμμετρική σύνθεση δημιουργεί μια ανησυχητική αίσθηση δυαλισμού, η εφιαλτική αντανάκλαση της σκιάς αντικατοπτρίζει την διεστραμμένη μορφή της σε όλη την επιφάνεια. Η σιωπηλή, γήινη παλέτα δίνει μια ατμόσφαιρα αποσύνσεως και αρχαιότητας στη σκηνή, σαν αυτή η στιγμή να έχει ξεριζωθεί από κάποιο ξεχασμένο καθαρισμό. Το διάχυτο, αρρωστημένο φως ρίχνει μια υπερφυσική λάμψη, ενισχύοντας την τρομακτική ατμόσφαιρα και δανείζοντας μια αύρα καθαρής απειλής. Η χαμηλή, δυσοίωνη γωνία της κάμερας τραβά το βλέμμα του θεατή στην λιμνοθάλασσα, όπου η αντανάκλαση της σκιάς φαίνεται να κινείται από μόνη της, τα χαρακτηριστικά της μετατοπίζονται σε ένα αστείο, απάνθρωπο πρόσωπο. Μια διαπεραστική αίσθηση τρόμου κρέμεται πάνω από την απέραντη, γκρίζα-καφέ έκταση, η οποία εκτείνεται ατελείωτα σαν τα σαγόνια κάποια πρωτόγονη άβυσσο. Η συντριπτική ησυχία είναι ασφυκτική, ενισχύοντας την ατμόσφαιρα της απομόνωσης και την εντύπωση ότι κάτι ανείπωτο έχει ριζώσει σε αυτό το μολυσμένο μέρος. Η αντανάκλαση της σκιάς, τώρα ένα διεστραμμένο, κακό, μοιάζει να κοιτάζει πίσω στον θεατή με ανίερη πρόθεση, τα μάτια του καίνε από μια κακοήθη πείνα που υπόσχεται μόνο την λή.