Η Σοβαρή Ιστορία ενός Ξεχασμένου Λεφτάρα στο Λιμάνι της Βικτωρίας

Μια εύθραυστη ζητιάνα γονατίζει κοντά στην άκρη ενός ομίχλης βικτοριανού λιμανιού, το σώμα της τυλιγμένο στα ερείπια των κάποτε ευγενών ενδυμάτων. Το σκισμένο βελούδο και η ξεθωριασμένη δαντέλα κρέμονται από το λεπτό σχήμα της, και τα σπασμένα σμαράγδια κοσμήματα ακόμα κολλούν στομά της και τα αυτιά της. Το χλωμό, λερωμένο δέρμα της και τα κούφια μάγουλά της λένε για πείνα, ενώ τα σμαραγδένια μάτια της ξεχειλίζουν από ξεχασμένα δάκρυα, ευρεία και ικετεύουσα. Το στήθος της ανεβαίνει απαλά κάτω από ένα σκισμένο κορσέ που ήταν κατάλληλο για βασιλεία. Η κρύα ομίχλη την τυλίγει σαν αλυσίδες, ενώ τα φάντασμα πλοία παρασύρονται αόρατα απόσταση. Η παρουσία της είναι αξιολύπητη και επώδυνα ποιητική.