धुकेदार नौकास्थानकावर राख-पेशीच्या माणसाची भितीदायक उपस्थिती

एक (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) (आणि) त्याच्या खांद्यापर्यंतचे काळे केस ओलावामुळे मागे सरकलेले आहेत. त्याचे डोळे (अमेथिस्टच्या रेडियल फटाक्यांसह) आहेत, ते धुंधल्यात अंधारात चमकतात. तो एक (मखमली कॉलरसह लांब काळा व्हिक्टोरियन कोट) घालतो, (रक्ताच्या धुळीत उच्च कॉलर पांढरा शर्ट) आणि त्याच्या कलाईवर अजूनही फाटलेले हात. बंधनात असला तरी तो उंच उभा आहे. शांत, राजेशाही, जवळ दुसऱ्या जगाची. (बंद बंदर घाटावर) (ज्या ठिकाणी जुन्या जहाजांचे आकार आणि टेकलेल्या क्रेन आठवणीप्रमाणे चमकतात) त्याच्या मागे धुके नैसर्गिकरित्या वाढते. त्याच्या तोंडात एक अशी मुस्कटदाबी आहे जी धमकी किंवा सुरक्षिततेचा विचार करत नाही.