De eenzaamheid van een kind aan de kust

Een suggestieve zwart-witfoto die de eenzaamheid en bezinning van een jong kind vastlegt. Het kind wordt gefigureerd tegen een dramatische hemel, gevuld met donkere wolken en lichte strepen die doorbreken. Het monochrome palet geeft het beeld een tijdloze kwaliteit en benadrukt de emotionele diepte van de scène. De compositie is zorgvuldig ingerahmd, waarbij het kind niet in het midden staat, waardoor een gevoel van evenwicht en visuele interesse ontstaat. De groothoeklens die voor het schot wordt gebruikt, vergroot de grootsheid van het zeegezicht en benadrukt de uitgestrektheid van de wereld in tegenstelling tot de kleine figuur van het kind.