De bitterzoete terugkeer van Sumieri onder de Sakuraboom

Sumieri zat in een weide met bloemblaadjes onder een grote witte sakura boom, haar benen....voor het eerst in een lange tijd konden ze de grond raken. Ze viel op de grond in een stroom Kadze...Ze begreep niet waarom ze terug was in haar vorm en huilde...Ze huilde zo bitter dat het leek alsof ze niet blij was om haar vorm terug te krijgen...Ja, het was echt zo... ze was niet blij met haar vorm. Ze is haar geliefde ontmoet en is gelukkig met hem. Echt gelukkig als nooit tevoren - Nee, dat is niet. Ze heeft alleen haar wind gevonden en zal niet toestaan dat ze scheidt. Ze keert niet terug naar haar domein. Ze zal Kadze nooit verlaten. - Nooit. Wat het haar ook kost, ze blijft bij haar wind. Voor altijd, omdat hij haar licht is, het sterrenwind in deze droge en grijze wereld. Op dat moment, een witte stroom van de wind omhuld Sumieri en haar jurk, en haar losse lange lila haar fladderde in de witte stroom van de wind. Sumieri zelf bleef huilen, tranen stroomden uit haar mooie paarse ogen.