Piękno ognia w jesieni

Ten portret, zapierający dech w piersiach, przedstawia przejrzysty, promienny drzew Fusang, którego szklany pniak i gałęzie błyszczą w jasnym czerwieniu, pomarańczowi i bursztyn. Całe drzewo świeci od środka, jakby zostało wyrobione z stopionego światła. Wokół niego, eteryczne, przezroczyste, czerwone, szklane płomienie migotają i kręci się, rzucając niezwykłe blasku. Wzruszone liście, płonące w stopiony czerwony i płynne złoto, delikatnie sięgają w dół, każda płoną gorzko słodką esencją jesieni. Atmosfera jest bogata w melancholię, chwila zamarznięta między pięknem a stratą. W tle drgają głębokie, mroźne fiolety, pomarańcze i palące karmine, co wprawia w senne jesienne blaski. Drzewo to wizja ulotnego piękna i odrodzenia, stojące jednocześnie jako ogień i pamięć - topiące się, świecące, a jednak wiecznie żywe w swoim smutnym, żywym płomie.