Złon natura i życie miejskie w surrealistycznym krajobrazie

Oko zakorzenione w gałęziach starożytnego drzewa, które leży nad spokojnym jeziorem, a jego powierzchnia delikatnie sięga pod wpływem ciepłego wiatru. Oczy wypuszczają żywe kolory, tworząc kaskadę farb, które płynnie łączą się z rozległym krajobrazem. Scena przechodzi w surrealistyczne środowisko miejskie, gdzie wieże budowle odzwierciedlają sztukę Briana Despaina. Wzruszone szczegóły zdobią krajobraz miasta, przypominając głębię opowieści Marsa Ravelo i eteryczny piękno Mati Klarwein. Gra światła i cienia tańczy po scenie, uchwycając ponadczasowe połączenie natury i życia miejskiego.